Ik kan enorm goed alleen zijn. Beetje rond rommelen in mijn eigen wereld, op mijn eigen tempo. Daar voel ik me prima bij.
Toch haal ik de meeste levensvreugde uit het contact met anderen. Samen met anderen kan ik genieten van de verhalen die we elkaar vertellen, de grapjes die we maken, de intimiteit die we delen. In contact met anderen kan ik gevoelens van geluk ervaren die ik in mijn eentje niet op die manier ervaar.
In mijn audiocursussen over de polyvagaaltheorie spreek ik over de biologische noodzaak om te verbinden met anderen. Zonder anderen kunnen we niet overleven. Zoals Deb Dana het beschrijft in haar boek “Verankerd in veiligheid”: “Zonder die verbondenheid hebben we meer moeite met het reguleren van emoties, is ons zelfbeeld lager en ervaren we problemen met het ontwikkelen van duurzame, gezonde relaties”.
Als er een gebrek is aan verbindingen heeft dat invloed op onze gezondheid, zowel mentaal als fysiek. We gaan ons eenzaam voelen. Ons immuunsysteem werkt niet meer goed, waardoor we vatbaar worden voor ziekten. We krijgen last van angsten en depressies. Dit zag je in de coronatijd heel duidelijk gebeuren: jongeren die niet naar school of hun studie konden, gingen zich eenzaam voelen en velen ervaren daar nu nog de gevolgen van.
Als je in staat bent om gezonde verbindingen met anderen aan te gaan, ben je ook beter in staat om alleen te zijn op momenten dat er geen anderen om je heen zijn. Dan is alleen zijn geen eenzaamheid, maar een zelfgekozen staat van naar binnen keren en je verbinden met jezelf.
In de audiocursus “Duik dieper in de polyvgaaltheorie – kalmeer het zenuwstelsel” op de Insight Timer ga ik uitgebreider in op de 4 soorten van verbinding die ons zenuwstelsel voeden én welke zenuwbanen bepalend zijn voor ons contact met anderen. Geïnteresseerd? Kijk dan op https://insig.ht/ZvTLhCKOnMb?utm_source=copy_link&utm_medium=live_stream_share
Fijne week!