
In mijn blogs en audiocursussen heb ik het vaak over zelfliefde. Om van jezelf te houden moet je jezelf eerst kennen. Wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik. Wat vind ik belangrijk in het leven. Waar wil ik me mee bezig houden. En waar ga ik geen energie (meer) in steken.
Het vraagt wat zelfonderzoek om jouw eigen waarden (en eigenwaarde) te vinden en te begrijpen. Therapie, yoga, meditatie en andere spirituele wegen kunnen je helpen bij die zoektocht. En als je dan snapt hoe jij in elkaar zit en waarom dat zo is, is er nog een weg af te leggen naar het accepteren van wie jij bent en daar van te houden. Want het kan maar zo zijn dat jij heel anders bent dan de gemiddelde mens. En vanuit evolutionair oogpunt is het niet fijn om buiten de kudde te vallen, want de kans op overleven is groter als jij bij de groep hoort.
Mar hoe mooi is het als je binnen die groep (de mensheid) jezelf mag zijn. Met jouw eigenheid, je creativiteit, je rare kronkels, gekke gewoonten, aparte voorkeuren. Laten we het bijzondere omarmen in plaats van uitsluiten. We kunnen elkaar aanvullen, inspireren, troosten en ondersteunen, ieder met z’n uitzonderlijke kwaliteiten. Als je dicht bij jezelf blijft weet je wat goed is voor jou, wat jou het meeste geluk oplevert én waar jij van dienst kunt zijn voor het grote geheel. Want wij dragen de wereld met z’n allen, met ieders bijzondere eigen ik. Zo wordt de wereld een kleurrijke plek, vol creativiteit, veiligheid en verbinding.
Als we dat nou eens normaal gaan vinden…