Gistermiddag was ik op het symposium “De leegte omarmen”, naar aanleiding van het boek van Joanne Nihom, over ongewenst kinderloos zijn. Ik was uitgenodigd omdat er een stukje van mij over de psoas in het boek is opgenomen. Maar ergens voelde het raar om daar naartoe te gaan. Ik ben namelijk bewust en gewenst kinderloos. Ik heb nooit moeder willen worden van een kind, want ik vind het leven al druk genoeg met mezelf.
Wat me tijdens het symposium aan het denken zette was de opmerking “iedere vrouw is een moeder”. Iedere vrouw draagt de moederlijke eigenschappen van sensitiviteit, zorgzaamheid, opvoeden, ondersteunen in zich. Je hoeft geen kinderen te hebben om moeder te zijn. Zo ben ik de moeder van mijn katten. En in mijn werk ben ik de moeder die haar kennis en inzichten overdraagt aan anderen in de hoop hen te ondersteunen op hun pad. Het moederschap dragen wij vrouwen allemaal in ons. En op onze eigen wijze zetten we dit neer in de wereld.
Ik denk dat de wereld zachter wordt als de vrouwelijke eigenschappen wat meer naar de voorgrond gaan treden in deze patriarchale wereld, zodat er balans komt tussen het vrouwelijke en het mannelijke. Als begrippen als “presteren” en “zorgen voor elkaar” wat meer samengaan.
Het boek is een aanrader overigens, ook voor mensen die wél kinderen hebben of, zoals ik, bewust kiezen voor een leven zonder kinderen. Het moederschap is breder dan alleen de zorg voor eigen kinderen.
www.joannenihom.com/de-leegte-omarmen