Vanochtend luisterde ik op Youtube naar Richard Rudd, mijn favo inspirator en mysticus van dit moment. Hij sprak over verslaving. Hoe we als mens allemaal verslaafd zijn. Denk maar aan alles wat je aan eten naar binnen schuift. Hoeveel daarvan is echt nodig en doe je bewust? Als je erop let zul je merken dat je het meeste voedsel uit gewoonte naar binnen werkt. En hoe vaak pak je je telefoon, terwijl je er niks wezenlijks op hoeft te doen? Zinloos scrollen, uit angst voor verveling. Verslaafd aan tv kijken, roken, seks, spullen verzamelen en ga zo maar door. Zelf ben ik verslaafd aan biologische groene jasmijnthee. Daar móet ik iedere dag een pot van leegdrinken. Totaal zinloos.
Verslaving is dodelijk voor onze creativiteit. Zolang we onszelf afleiden met iets van buitenaf hoeven we ons niet bezig te houden met wat er in onze binnenwereld omgaat. We hoeven de stilte, de leegte niet te ervaren, want daar zijn we gruwelijk bang voor. Stel dat je niks te doen hebt. Dat iemand je vraagt: ”Wat heb je vanochtend gedaan?” en dat jij moet zeggen: “Niets”. Hoe leg je dat uit op de socials??
Verslaving zorgt er ook voor dat we onze emoties niet voelen en dat oud verdriet en pijn in de diepte verborgen blijven.
Maar juist de stilte, de leegte, het nietsdoen nodigt je uit om goed te voelen. Wie je bent, wat je wilt. In de stilte kunnen we beschouwen, kunnen we opruimen, verwerken. Stilte creëert ruimte voor creativiteit. In plaats van gevoed te worden door uiterlijkheden voeden we onszelf met de ideeën en inzichten die vanuit het binnenste in de stilte omhoog borrelen.
Ik daag je uit om iedere dag een paar minuten niets te doen. Nergens mee bezig te zijn, nergens over na te denken, niets te verlangen. Stil zijn en ademen. Voelt ongemakkelijk misschien, of zelfs onmogelijk. Maar stil zijn geeft zoveel ruimte. Echt, nietsdoen is fantastisch. Ik ben eraan verslaafd! 😄