Op de naaikamer van mijn moeder hing vroeger dit gedicht. Ze had het gekregen van mijn broer Peter (kunstenaar, filosoof). Als kind vond ik de tekst magisch. Ook al begreep ik toen nog niet de werkelijke betekenis, toch resoneerde het ergens in mij.
Dit gedicht gaat over vertrouwen. En dat is precies waar het in het leven over gaat. Je hebt namelijk geen grip op de dingen die gebeuren in je leven. Je overgeven aan het leven is spannend, want je weet niet wat het je gaat brengen. Overgave triggert de angst voor het onbekende. Het voelt veiliger om vast te houden aan dat wat je kent, ook als dat verre van ideaal is.
Een groot deel van het menselijk lijden komt voort uit willen vasthouden. Het huis waar we wonen, de relaties waarin we zitten, het inkomen dat we vergaren. Maar feitelijk kunnen we niks vasthouden. Alles verandert namelijk, altijd. Er is niets dat blijft zoals het is. Ons lichaam, de maatschappij, de wereld, het heelal. Er is niets dat we ons voor eeuwig kunnen toe eigenen.
Als je in vertrouwen durft over te geven aan het leven zul je zien dat alles zijn eigen tijd heeft. Het leven ontvouwt zich in haar eigen ritme. Alles komt en gaat. Je overgeven aan dat wat is, is magisch. Je zult je verwonderen over de mogelijkheden die zich aandienen, de opties die je zelf nooit had kunnen bedenken, de creativiteit die diep van binnen gaat stromen.
Durf jij, net als de rivier, los te laten wat jou niet dient en te vertrouwen dat het leven zich op de juiste plaats en tijd ontvouwt?
Op de Insight Timer staan verschillende meditaties van mij die gaan over zijn met wat er is, zoals bijvoorbeeld de meditatie “Liefdevolle aandacht”. Zie https://insig.ht/tiSvgzflVQb?utm_source=copy_link&utm_medium=live_stream_share
Fijne dag!