Aankomend weekend ga ik een online retraite doen. Met een aantal mensen doe ik het hele weekend op vaste tijden yoga, meditatie, geleide ontspanning en is er satsang. Het thema van de retraite is “geweldloosheid”.
In de aanloop naar de retraite toe hebben we de afgelopen weken de opdracht gekregen om onze eigen geweldloosheid eens onder de loep te nemen. En daarmee ook de tegenhanger: geweld. Bij geweld denken we vaak aan fysiek geweld of verbaal geweld, iets wat uiterlijk zichtbaar of voelbaar is. Maar iedere vorm van geweld begint in je gedachten.
Hoe geweldloos ben ik in mijn gedachten? Ik mopper op de mensen die oneerlijk zijn, die een zooitje maken van deze prachtige planeet. Ik ben woest op iedereen die nare dingen doet met andere levende wezens.
Maar kan ik daar ook neutraal in zijn, dat wil zeggen: het niet goed keuren, maar het ook niet afkeuren? Dat laatste kost namelijk heel veel energie. In mijn hoofd ben ik boos op zaken die ik niet kan veranderen. Ik kan de wereld niet redden.
En hoe geweldloos ben ik naar mezelf? Ga ik op tijd naar bed omdat ik moe ben of kijk ik toch nog een aflevering van die spannende serie, waardoor ik eigenlijk te laat naar bed ga? Pak ik nog een tweede stukje chocola terwijl ik weet dat ik dat beter niet kan doen? Hoeveel geweld ligt er in de oordelen over mezelf als ik vind dat ik beter, leuker, anders zou moeten zijn?
Ben jij je bewust van jouw gedachten en hoe die jouw stemming bepalen? Jouw kijk op de wereld, op je omgeving, op je naasten? Hoe die gedachten jouw leven roze of zwart kleuren?
Je gedachten nader bekijken is een mooi en leerzaam proces. Wat maakt dat jij denkt zoals je denkt? Welke invloed heeft dat op jou? En hoe gehecht ben jij aan die gedachten? Zijn jouw gedachten de waarheid of verandert die waarheid als jij je gedachten verandert?
Allemaal mooie vragen voor een coaching gesprek…ik nodig je van harte uit!
Mooi geschreven Erica, je bent een supercoach!
Dank je wel, Marcel!